اندک واژگان تنهایی : انگاره های آینه در دو رمان برجسته ناباکوف - لولیتا و آتش کم فروغ

جاه طلبی آخرین پناه شکست خوردگان است . وطن راندگانی در دنیایشان ، هامبرت هامبرت و چارلز کینبوت که راویان دو رمان لولیتا و آتش کم فروغ هستند، پیوسته به گذشته شگفت خود می نگرند تا درونمایه ای برای آفرینش زمان حال خود بیابند. ناباکوف استعاره آینه را به کار می گیرد تا رویدادی را شالوده احساس کند. از آنجا که آینه هر آنچه را که ببیند بازتاب دهد، نماد دیرینه ای برای تکرار انگاره هر چیز است . این دو رمان بسیاری انگاره ها را به تصویر می کشند که در فصل نخست در دو سطح کلان - ساختار و خرد - ساختار بررسی شده اند. کلان - ساختار ، انگاره های آینه ایی را بررسی می کند که در سطح کلان رمانها موجودند، یعنی بافت کلی ساختار که در بردارنده پیرنگ ، شخصیتها و اجزا رمان است . خرد - ساختار آینه های پنهان در سطح خرد رمانها را بررسی می کند ، یعنی آینه های غیراستعاری و آینه هایی که در واژگان آشکارند. فصل دوم بررسی نمایش آینه ها در رمان لولیتا است . فصل سوم به سنفونی آینه های رقصان در رمان آتش کم فروغ می پردازد. فصل چهارم خطری را که این پدیده در پی دارد بررسی می کند . مقصود زندان آینه هاست یعنی آنگاه که آینه ذهن راوی با قرینه خود روبرو شده و او را در میان تصویرهای بی پایان آینه گم گشته رها می کند . این رویداد ، راویان را برآن می دارد ، که در خود فریبی و وسواس کابوس گونه خود در مقوله زیبایی و دوگانگی حیران بمانند.